Eens ‘happy single’ nu ‘gelukkig getrouwd’

In 2009 stond Gerard de Groot tijdens de Herstelconferentie nog als single man op het podium. Hij had geen relatie of verkering en gaf zelfs een seminar over de kracht van het single zijn. Maar sinds 2010 is hij een gelukkig getrouwde man. Het nieuws van zijn huwelijk gonsde door Nederland. Was Gerard dan niet de ‘eeuwige single voor God’? Gerard en zijn vrouw Lydia van Bruggen vertellen graag hun verhaal, als een getuigenis van

Gods trouw. ,,Want’’, zegt Gerard, ,,als Gods iets belooft, dan doet Hij het ook.’’

Je hebt geen partner nodig om compleet te zijn, want je bent al compleet in Christus, dat was jarenlang een belangrijke kern in de prediking van Gerard. Ook nu benadrukte Gerard dit principe, maar, zo voegde hij toe, als twee mensen die heel zijn bij elkaar komen in een relatie, zullen ze iets toevoegen aan elkaars leven. Gerard: ,,Door mijn huwelijk met Lydia heeft God mij een hulp heeft gegeven die bij mij past (zie Genesis 2:18). Dat is zeker niet minderwaardig bedoeld. De tweede keer dat dit woord ‘helper’ of ‘hulp’ in de bijbel wordt gebruikt, wordt het over God gezegd (Psalm 121:2).En ook de Heilige Geest wordt onze Helper genoemd.’’

Voor alles is een tijd

Evangelisch Nederland mocht dan verbaasd zijn over het nieuws van Gerards huwelijk, zelf wist hij al jarenlang dat dit moment zou aanbreken. ,,Ieder leven kent seizoenen’’, legt Gerard uit. ,,Prediker 3 zegt dat er voor alles een tijd is onder de hemel: om te baren en om te sterven, om op te bouwen en om af te breken, om blij te zijn en om te rouwen, om – zo vul ik dat zelf aan –single te zijn en om te trouwen. Die tijden, of ‘seizoenen’ in je leven zijn er niet zomaar, maar hebben een doel, namelijk jouw vorming en ontwikkeling. Het hoofddoel van al die seizoenen is dat je gelijkvormig wordt aan Jezus, dat Jezus gestalte krijgt in jou. Dus jaag ernaar elk seizoen ten volle te benutten.’’

Gerard vertelt over de seizoenen in zijn eigen leven. Toen hij in 1982 tot bekering kwam, begon een seizoen van groei en vorming. Hij volgde een DTS bij Jeugd met een Opdracht en daarna een vierjarige bijbelschool. Maar voor hij aan die bijbelschool begon, zei God hem om niet aan een relatie te beginnen. God wilde hem wilde voorbereiden. En, zegt Gerard, het is maar goed dat God mij dat vooraf vroeg, want er waren zeker verleidingen. Er waren momenten dat hij duidelijk moest kiezen om nee te zeggen tegen zijn gevoel en zijn verstand, omdat diep van binnen Gods woord hem overtuigde.

Nieuw seizoen

Een nieuw seizoen brak aan toen hij na de bijbelschool werd gevraagd oudste te worden in een gemeente en er deuren open gingen om te spreken. ,,Ik ervoer dat ik nu rijp was voor een relatie en zag uit naar de vrouw die God in mijn leven zou brengen.’’Hij ontwikkelde een vriendschap met een Zwitserse jonge vrouw en dacht dat zij wellicht de vrouw was die God voor hem bedoelde. Maar God had andere plannen… Tijdens een tijd van gebed, op Goede Vrijdag 1989, vroeg God: ,,Ben je bereid om je vriendschap met deze vrouw op het altaar te leggen, en alleen door het leven te gaan??’’ Gerard lacht: ,,Eerst dacht ik dat het satan was. Maar de stem kwam opnieuw en ik besefte dat het wel degelijk God was die dit aan mij vroeg. Er welde geloof op in mijn hart en ik zei: ,,Ja Heer, als U het zegt, dan ben ik daartoe bereid.’’Ik voelde een hand iets uit mijn binnenste weghalen en er iets nieuws instoppen. Er kwam een diepe vreugde over me vanwege mijn keuze voor het celibaat (1 Korinthe 7:7).’’ Volgens Gerard is dit een belangrijke les voor singles die naar een partner verlangen: aanvaard en erken in dit seizoen van je leven de gave van het celibaat, zodat Gods kracht door die gave heen kan stromen in jouw leven.

Gerard nam afscheid van zijn vriendin, al hoopte hij stilletjes dat God het offer weer zou teruggeven, net zoals Abraham zijn Isaäk terugkreeg van het altaar. Maar dat gebeurde niet. Wel gaf God hem in het najaar van 1989 een visioen. ,,God liet me mijzelf zien als een man van veertig jaar, die werd losgemaakt van een kruis en ervan afstapte. Het woord dat ik bij dit visioen hoorde was: Op je veertigste ben je vrij van de gelofte.’’ Hij vertelde maar weinig mensen over het visioen, omdat het iets was tussen hem en God. Jan Sjoerd en Coby Pasterkamp hoorden tot de mensen die hij het vertelde, maar voor de buitenwereld leek Gerard soms de ‘eeuwige single voor God’. ,,Toen ik het visioen kreeg was ik 24. Het zou dus nog 16 jaar duren voordat dit visioen weer een rol zou spelen. Zestien jaar, dat voelde als de rest van mijn leven! En dus heb ik geleefd als een radicale single. Dat soort radicaliteit is heel gezond, want dan kun je je focussen op waar je mee bezig bent. Het single zijn gaf mij grote vreugde en blijdschap en ik ervoer de voordelen die Paulus noemt in 1 Korintiërs 7: minder zorgen, meer tijd voor de Heer, minder verdeeld in mijn toewijding aan de Heer. Een vrouw was voor mij absoluut geen optie.’’

Bovennatuurlijke ontmoeting

Gerard ontmoette Lydia tijdens de Herstelweek in 2004, een maand voordat Gerard veertig werd. In de jaren daarvoor had God het visioen weer levend gemaakt voor Gerard, en groeide er een sluimerend verlangen naar een partner. Gerard zou die avond bij de tieners spreken over bevrijding, en Lydia werkte mee als leiding bij de tieners.
Ze hadden elkaar tweemaal eerder ontmoet, bij de crematie van de vader van haar zwager Peter, en tijdens een bevrijdingsgebed voor haar zus Mirjam. Gerard: ,,Tijdens de aanbidding raakte God mij heel krachtig aan. ,,Dank U Heer, U zalft mij voor vanavond!’’ dacht ik. Een golf van goddelijke kracht stroomde van boven naar beneden door mijn lichaam. Op het moment dat deze kracht mijn voeten raakte, stroomde de kracht weer terug naar boven tot aan mijn ribben. Op het moment dat Gods kracht mijn ribben raakte, stroomde deze kracht naar rechts uit mij en raakte de persoon die naast mij stond. Ik keek geschrokken opzij en zag Lydia in aanbidding naast mij staan. Ik voelde dat we als twee magneten naar elkaar werden toe getrokken. Diep van binnen wist ik dat de Heer Lydia mij als vrouw had geven.’’ Ondanks dit bovennatuurlijke ingrijpen van God, besloot Gerard haar niet verder te benaderen. ,, Het was voor mij nog niet de juiste tijd. Het zaad was gezaaid in mijn hart, maar ik moest nog een lange weg gaan.’’

Ook Lydia voelde de bijzondere aanraking van God tijdens die avond.,,Gerard en ik stonden naast elkaar, en ineens voelde ik dat we naar elkaar werden toegetrokken.’’ Lydia groeide op in een hecht, gelovig gezin en maakte op tienerleeftijd een bewuste keuze om God echt te dienen. Anders dan Gerard maakte ze nooit een bewuste keuze voor het celibaat, en stond ze open voor een relatie. Maar dan moest het wel zijn met iemand die God ècht toegewijd was. ,,Als God iemand voor me in gedachten had, dan zou Hij die ook wel in mijn leven brengen’’, zegt Lydia. Ze bleef single. Ondertussen was het zoektocht naar Gods plan voor haar leven. Die zoektocht leidde onder meer naar een bijbelschool en een jaar werken in het buitenland, waarna ze via haar gemeente als zendelinge werd uitgezonden naar Mozambique. Toen ze noodgedwongen weer terug kwam naar Nederland, ontdekte ze de charismatische beweging en genoot van alle nieuwe dingen die ze leerde. Ook haar zus en zwager kwamen tot geloof en gingen naar de gemeente van Gerard. Lydia had hem tijdens de Herstelweek in 2000 horen spreken, maar kende hem verder niet. Tot ze in mei 2001 zo’n vreemde droom had, dat ze haar zus opbelde om daarover te vertellen. ,,Wat toevallig, ik heb ook zo gek gedroomd!’’ zei haar zus. ,,Vertel eens?’’ Lydia vertelde dat ze had gedroomd met Gerard te gaan trouwen. Haar zus bleek precies dezelfde droom te hebben gehad! Lydia: ,,We vonden het apart en grappig, maar hechtten er verder geen waarde aan. Ik was er niet mee bekend, dat God soms door dromen heen spreekt.’’ God zou nog veel vaker bovennatuurlijk tot Lydia spreken over Gerard. Op een avond in oktober 2001 was ze God aan het grootmaken en ervoer ze heel duidelijk Gods aanwezigheid. ,,Ik stelde vragen aan Hem, en kreeg direct antwoord, Gods Geest stroomde gewoon. Op een bepaald moment kwam heel sterk Gerard in mijn gedachten en Gods stem zei: ,,Ik heb jou uitgekozen als vrouw voor Gerard.’’ Ik vond het een bijzondere gedachte, maar kon er niets mee. Rond die tijd ontmoette ik Gerard bij de crematie van mijn zwager en hoorde ik hem spreken op de Herstelweek. In juli 2004 ging mijn zus door bevrijding heen, en spraken we elkaar opnieuw. Toen brak de Herstelweek aan waarin ik meewerkte bij de tieners. Na die bijzondere aanraking van Gods kracht dacht ik: .,,Nu komt hij wel naar me toe’’. Maar nee dus.’’

In de zomer van dat jaar werd Lydia lid van de Levend Woord Gemeente in Rotterdam, maar Gerard bleef afstand houden. Gerard: ,, Eind oktober 2005 droomde ik op een nacht drie dromen achter elkaar, als een drieluik. Na iedere droom werd ik wakker en ervoer de tegenwoordigheid van God. In de eerste droom zag ik hoe Gods hand dik, kleverige spinrag weghaalde bij mijn linkeroor. Dit heeft te maken met een strijd rondom de vrouw die God voor mij bestemd heeft, zo wist ik. Ik viel weer in slaap en droomde over twee handen met witte, satijnen handschoenen aan, die door de hand van God aan elkaar werden gegeven. Ik werd wakker en wist: dit gaat over een huwelijk dat God aan het plannen is. Maar met wie dan? Ik vroeg aan God: ,,Wilt u haar naam luid en duidelijk zeggen?.’’ Natuurlijk herinnerde ik me de Herstelweek, maar God is geduldig. Ik viel in slaap, en hoorde in een derde droom luid en duidelijk: Lydia! Tot dat moment was er steeds iets wat me weerhield om contact op te nemen met Lydia, maar na deze dromen besloot ik om actie te ondernemen. Toch duurde het tot januari 2006 voor ik haar eindelijk mailde. Drie maanden lang belden we elkaar, maar omdat ik onrustig bleef, zette ik daar in maart een punt achter. Toen ik aan Jan Sjoerd en Coby Pasterkamp vertelde over mijn strijd, zei Coby: ,,Je bent gewoon bang. Bang om te ontvangen van God en bang om jezelf te geven aan een vrouw.’’ Daar kon ik het mee doen! Ik wist dat het waar was, maar ik worstelde echt met angst en schaamte. Kon ik het Lydia wel aandoen om vrouw van een voorganger te worden? Volgens statistieken in Amerika is dat nummer twee van meest stressvolle banen! Bovendien was ik zo gewend aan mijn leven als single, dat ik moeite had met het idee voortaan mijn leven te moeten delen.’’

Er volgden twee jaar van radiostilte, voordat Gerard en Lydia elkaar eindelijk weer onder vier ogen ontmoetten. Gerard: ,,In dat gesprek gebeurde er iets. Muren vielen weg. Mijn angst en schaamte stroomden weg. Heerlijk! Maar ja, het reizen, mijn spreekbeurten, de conferenties, de zorg voor de gemeente waren óók heerlijk. En toen ik in september 2009 in de gemeente mijn vijfenveertigste verjaardag vierde, en Lydia tegenover me stond om me te feliciteren, voelde ik niets meer tussen ons. Het was helemaal weg.’’

Worsteling en dromen

Ondertussen had Lydia een moeilijke tijd achter de rug. ,,Het was een worsteling om Gerard steeds weer te moeten loslaten. Eerst nadat we in 2005 kort hadden gemaild, en daarna in 2006 opnieuw. Toen hij contact zocht, was ik in eerste instantie diep onder de indruk van Gods goedheid. Had Hij, de Allerhoogste, dan werkelijk al die tijd tot mij gesproken? Wat bijzonder! Dan zou het ook wel goed komen, dacht ik. Maar Gerard bleef worstelen en ik moest hem steeds weer teruggeven aan God. Ik moest leren zeggen: ,,Heer, ik begrijp U niet, maar ik vertrouw U.’’ Toch bereikte ik een punt dat het van mij niet meer hoefde. Opnieuw gaf God me een droom. Ik zag Gerard op een operatietafel liggen,terwijl meerdere chirurgen hem aan het opereren waren. Ik werk zelf op een operatiekamer, dus ik dacht nog: ,,Wat een grote operatie, zoiets heb ik nog nooit gezien.’’ Op dat moment draaide één van de chirurgen zich om en zei: ,,We zijn al een heel eind, nog maar een klein stukje. Er moet nog iets in zijn hoofd gebeuren.’’ Eén van de chirurgen stond Gerard te opereren ter hoogte van zijn ribbenkast, en deze chirurg gaf mij een rib van Gerard. Ik pakte die aan, koesterde die. Op dat moment werd ik wakker en begon vreselijk te huilen. ,,Heer, houd nou op, ik heb er gewoon geen zin meer in!’’Maar ik viel opnieuw in slaap, en zag in mijn droom een lange kronkelende weg. Ik wist dat dit de weg was die Gerard nog moest afleggen. Het zou nog heel lang gaan duren… Een lieve zuster uit de gemeente, die ik als één van de weinigen in vertrouwen had genomen, zei: ,,Lydia, zorg dat je er klaar voor bent als Gerard er klaar voor is.’’ Maar ik kon niet meer,wilde niet meer, hoefde niet meer, en verliet de gemeente. Maar God sprak me daar twee keer ernstig op aan, zodat ik schoorvoetend toch weer terugkwam. In januari 2009 kregen mijn vader en ik een ernstig auto-ongeluk, dat we ternauwernood overleefden. Mede door de nasleep van dat ongeluk was ik echt niet meer bezig met een eventuele relatie met Gerard. Dus toen we op zijn verjaardag tegenover elkaar stonden, voelde ik niks meer. Het was goed zo.’’

Als God iets wil…

Maar als God iets in gedachten heeft, dan brengt Hij het ook tot stand. Dus op Gerards eigenlijke verjaardag, inspireerde God hem om Spreuken 18:22 uit te bidden als een verjaardagscadeau: Wie een vrouw gevonden heeft, heeft iets goeds gevonden, hij ontvangt de gunst van de HEER. Gerard: God wilde dat ik bad voor een vrouw! Nee hè… Maar toen ik later die week opnieuw droomde over de handen die aan elkaar werden gegeven, wist ik dat God het serieus meende. Ik stelde een mail op voor Lydia, waarin ik vergeving vroeg en haar voorstelde om samen uit te gaan. Toch verzond ik die mail nog niet. Ik legde eerst nog een vlies neer voor God! ,,Heer, in oktober 2005 heeft U mij driemaal laten dromen en daarin duidelijk de naam ‘Lydia’ gezegd. Als U wilt dat ik deze mail verstuur, laat dan nu binnen drie uur tijd iemand luid en duidelijk de naam van Lydia noemen.’’ Ik stond op achter mijn computer vandaan en ging lunchen met een paar anderen. Zomaar tijdens het gesprek keek mijn broer Arthur op van zijn bord, stopte met kauwen en zei ‘Lydia’. Niets anders. Daarna at hij gewoon verder, alsof er niets was gebeurd. Maar ik wist wat me te doen stond! Ik liep naar boven, verstuurde de email, en vanaf dat moment was ik tot over mijn oren verliefd. Op 22 september namen we formeel verkering. We verloofden op 2^e kerstdag en zijn op 29 mei 2010 zijn we getrouwd. Een nieuw seizoen in ons leven is begonnen!

Lydia: ,,In onze trouwringen staat ‘het wachten waard’ gegraveerd. Dat is geen loze kreet. Gerard was het wachten waard, al was dat niet gemakkelijk. Maar ik wil het ook als bemoediging doorgeven aan anderen. Wat het ook is, het is het zo waard te wachten op het beste van God. God is een waarmaker van zijn woord. Er zijn misschien beloften van God in jouw leven die nog niet zijn uitgekomen,maar God is getrouw. Houd je daaraan vast! ‘’