Deel 1 eerst lezen? Klik hier.

Ik ben gaan helpen bij het zondagschoolwerk en dat was wat ik graag wilde. Zeker drie jaar later werd ik tot drie keer toe bevestigd om naar een Bijbelschool te gaan in Zwitserland.

Maar ik zei: “dat kan ik helemaal niet, ik kan niet goed leren en ik spreek de taal niet”. Toch ben ik gehoorzaam geweest en ben gegaan.
Zomers verdiende ik geld voor school door in het hotel te werken en in de winter volgde ik de Bijbelschool.
Ik heb echt Gods kracht en hulp ervaren. Hij heeft mij door deze periode heen geholpen.

Na twee jaar kwam ik weer terug naar Nederland en hielp ik weer met kinderwerk in de Pinkstergemeente in IJmuiden.
In maart 1967 leerde ik Henk kennen en een half jaar later ben ik naar Rotterdam verhuisd. In 1968 zijn we getrouwd en hebben drie getrouwde kinderen en negen kleinkinderen.
Het is niet altijd gemakkelijk geweest, om in ons huwelijk met ons verleden om te gaan. Er waren zelfs van die bemoedigende mensen, die ons vertelden dat ons huwelijk hooguit een jaar stand zou houden. Inmiddels zijn we ruim vijfenveertig jaar getrouwd.

In ons huwelijk is Henk drie jaar overspannen geweest.
In die periode moest ik mezelf helemaal wegcijferen om er voor hem en de kinderen te zijn.
Hoewel dit niet de gemakkelijkste tijd is geweest, heeft God ons door deze periode heen geholpen.

Nu vertel ik iets wat dertien jaar geleden gebeurd is.
Zoals sommigen van jullie weten zijn wij in 1999 naar een DTS (Discipelschaps Training School) gegaan in Heerde.
Ik was 57 en Henk 59 jaar, wij waren de oudjes van de klas.
We kregen les over identiteit, intimiteit, karakter en relatie. Ook zending en evangelisatie kwamen aan bot.
In één van de lessen werd gezegd, dat wij het product van onze ouders zijn.
Dit sloeg bij mij in als een bom.

Hoewel ik echt gezegend ben door God, was daar altijd toch nog die knagende pijn van mijn kinderjaren.
Nog steeds zat daar het gevoel van afwijzing en minderwaardigheid, gevoelens van haat naar mijn ouders en andere mensen die mij pijn hadden gedaan.
Ik ervoer, dat er een vloek op mijn leven lag door de wijze waarop mijn ouders bij elkaar gekomen zijn.

In december 1999 was ik er zo beroerd aan toe, ik wilde mijn koffers pakken en naar huis gaan. Ik zag het niet meer zitten op school.
Henk heeft toen Gerard opgebeld. Ik ben toen door een bevrijding heengegaan en daarna kon ik weer verdergaan met de school.
Jezus, de Zoon van God is niet alleen gestorven voor de vergeving van onze zonde of het genezen van zieken, maar ook voor afwijzing en verwerping. Hij is immers ook afgewezen en verworpen in deze wereld.
Jesaja zegt: “Hij was veracht en van mensen verlaten”.

We kennen allemaal het onze Vader.
In dit gebed staan heel belangrijke woorden.
Jezus zegt: “Vergeef ons onze schulden gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren”. Mat 6:12
En in vers 14 lezen we, dat als wij niet vergeven, ook wij niet vergeven worden. Ik moest leren me zelf te aanvaarden en te vergeven en anderen te vergeven!
Ook was het belangrijk dat ik in ging zien, dat God mij gewild heeft. Ik ben Zijn maaksel.
Psalm 139 laat duidelijk zien, dat God ons vormeloos begin kent. Hij is het die ons heeft gemaakt.
Ik moest inzien dat het Gods keus was mijn moeder te gebruiken om mij op deze wereld te zetten. Een

tekst die mij erg aanspreekt en die ik jullie niet wil onthouden is:
“Zijn gedachten over ons, mij, zijn gedachten van heil en niet van onheil om ons, mij, een hoopvolle toekomst te geven.” Jeremia 29:11.

Mijn leven is totaal veranderd door de keuzes die ik gemaakt heb. Ik heb geleerd, dat het niet de omstandigheden zijn, die bepalen hoe ik met God om ga, maar mijn relatie met God bepaalt, hoe ik met mijn omstandigheden om ga.