Hallo, ik ben François, getrouwd met Gerdine, vader van de tweeling Azra en Simcha (11 jaar).

Ik groeide op in een gezin vol verwaarlozing, drank en ruzie. Mijn vader veroordeelde mij, waardoor ik in mezelf keerde. Ik liet nooit zien wat er echt in mij leefde en sloot een verbond dat niemand mij ooit pijn zou doen. Dit door een groot gemis aan veiligheid, liefde en aandacht.

Ik droomde als kind dat ik kon vliegen en dat iedereen beneden mij wilde pakken. Ik liet me steeds bijna grijpen, maar net niet. Later begreep ik dat ik door pijn een muur had gecreëerd, waar de vijand op inspeelde.

Als elfjarig kind stond ik voor het raam en wilde er het liefst doorheen springen. Maar dan zou ik voor niets hebben geleefd.

Als twaalfjarige ging ik aan de drank en kwam in aanraking met softdrugs. Ik kwam in nachttenten en was haast elke dag stoned en dronken. Ook raakte ik betrokken bij occultisme. Ik dacht dat het de oplossing was voor de immense leegte in mij. Het bracht me echter verder van huis. Ik had ervaringen met machten, maar werd steeds banger. Mediums manipuleerden mij en met wat vrienden heb ik mijn hele huis gesloopt, waardoor ik jaren een schuld moest afbetalen.

Op een avond ging ik radeloos naar buiten. Ik zag in een etalage een houten kruis. Wanhopig bad ik: “Jezus, als U echt bestaat, openbaar Uzelf dan aan mij, want mijn leven loopt teneinde”. Later lag ik op mijn matras. Ineens kwam Jezus door het plafond en ging naast me staan. Hij was van licht en met een stem van donder zei Hij: “Ik ben de verlosser”. Er ging zo’n vrede, bewogenheid, kracht en liefde van Hem uit. Geen andere macht in het huis hield stand.

Als kind crepeerde ik regelmatig van de maagpijn. De dokters schreven het toe aan zenuwen. Maar Jezus genas, Hij haalde iets uit mijn buik en liet een kracht achter. Ik heb nooit meer maagpijn gehad.

Na deze ervaring gleed ik verder af. Mijn familie wist zich geen raad en nam mij mee naar een pinkstergemeente, maar het bleef bij dit bezoek. Ik kreeg vreselijke nachtmerries, satan wilde me meesleuren naar de hel. Toen besefte ik dat Jezus sterker is dan nachtmerries. Ik gaf mijn leven aan Jezus. Wauw, ik kwam thuis in God’s gezin.

Na mijn bekering wilde ik veel bidden en vasten, maar het lukte me nauwelijks. Ik was teleurgesteld en ging op mijn knieën: “Wat is dit, alles lijkt teveel”. God zei: “François, mag Ik het doen?”. Ik boog mijn hoofd en zei: “Vader, U mag het doen in mijn leven”. Zo begon mijn overgave aan God.

De nachtmerries verdwenen en ik kreeg bovennatuurlijke dromen over God en Zijn gedachten over mij en anderen. Ik ben gegrepen door Zijn liefde, kan niet zonder Zijn tegenwoordigheid. Hij is mijn Vader en vriend die eindeloos van mij houdt en ik van Hem.

God kijkt heel anders naar mensen dan wij. Hij is veel leuker en relaxter dan mensen denken. Vaak als God iets aan iemand wil zeggen, dan voel ik Zijn hart voor diegene. Zoveel liefde voel ik dan.

Mozes en Johannes zijn mijn voorbeelden. Beide temperamentvolle mensen. Toch werd Mozes de zachtmoedigste mens op aarde genoemd en Johannes de apostel der liefde. Zij zeiden dit van zichzelf. Was dat verkeerd? Nee, het was de waarheid. Nederigheid is weten wie je bent in Christus. Hoe meer wij in de waarheid komen hoe nederiger we worden.

Wij horen op Jezus te lijken, niet op de vijand. Wij zijn geen slaven, maar Koningskinderen! Jezus draagt ons over bergen en door dalen. Daar waar anderen ons laten vallen, spreekt Hij van acceptatie. Hij geeft ons kracht om de zee te trotseren. Hij omarmt ons en kust ons wakker met waarheid en liefde, totdat de nacht verdwijnt en wij een hart van vlees ontvangen. Totdat wij door Hem schitteren, zoals Jesaja zegt: “Sta op en schitter!”

Onze tijd is gekomen, we zijn geboren voor een tijd als deze, Gods heerlijkheid zal gezien worden!

Tot slot een gedeelte van een gedicht over mijn kindertijd:

Eeuwige littekens of eeuwig goud.

Mensen dachten vaak dat ze mijn hart hadden, maar het waren slechts stukjes kalk van de zijkant die ik toch niet meer hoefde, een lach welgemeend, maar daaronder zat ik !!!

Onder de harde stukken rots en trots, ik liet me echt door niemand vangen achter die muren van bergen en rotsen en onoverzienbare kloven zat ik toen zelf nog het meest gevangen.

Tranen vallen kapot op de rotsen, biljoenen en triljoenen tranen gutsend en gietend uit onze ogen scheiden als beken van ons af, vloeien uit als rivieren over klei, steen, zand en leem slijtende over rotsen via dalen en langs de bergen, langs pleinen en door de steden glijdt onze machteloosheid en frustratie, ja ons vocht naar beneden.

Kan er iemand mij vertellen dat ik alles heb gedroomd. Het is goud geworden en aan het worden!

Alle Glorie aan God voor eeuwig en in alle eeuwigheid!!!!!